معرفی کتاب عروسک خانه اثر هنریک ایبسن
ایبسن از اولین نویسندگانی است که از حقوق فراموش شده زنان، به عنوان یك انسان به دفاع پرداخته‌است .
در پایان نمایشنامه، نورا، گوشه نشینی اختیار می کند و می کوشد تا زنی شود آگاه از وجود خود و سرنوشت خود.
گوشه گیری نورا می تواند نشانه جدایی درونی ایبسن از جامعه ای باشد که او گمان می کرد می‌تواند آن را مطابق با تصور خود بسازد و حاکی از عزلت در جهانی است که در آن، این جامعه دیگر برای شخصیت های آینده او آیینه‌ای تھی بیش نیست.
نمایشنامه عروسک خانه، در مورد تنهایی زنی است که درگیر مسائلی خارج از حیطه قراردادی که برای او تعیین شده، قرار گرفته است. او کسی است که سرانجام این اجازه را به خود می دهد تا حصارهای این حیطه را کنار بزند و از آن خارج شود. بنابراین اگر چه خصلتهایش با زنان سنتی هم سنگ است، اما به هیچ وجه «تیپ» محسوب نمی شود، بلکه پر تحرك، شجاع، و در فراسوی حصاری که احاطه اش کرده، سنت شکن است.
شوهر در جایی به زنش می گوید که او باید به عنوان يك زن، وظیفه مادری و همسری خود را به طور کامل بجا آورد. زن به او پاسخی تاریخی و ماندگار می دهد: «بیش از هر چیز من يك زن هستم.»
ایبسن نمایشنامه عروسک خانه را در اواخر قرن نوزدهم، در فضای بسته جامعه نروژ که زنان زیر سیطره مردان بودند، خلق کرد.
نورا، قهرمان زن این نمایشنامه، در متن جامعه‌ای مردسالار، نمی تواند فردیت خلاقش را شکوفا کند.
شوهرش هلمر، اگر چه در ظاهر دوستش می‌دارد، اما برایش هویت مستقلی قائل نیست. و او را جزئی از مایملك خود می انگارد. هلمر به آسانی عشق و فداکاری زن را نادیده می گیرد، و فقط به منافع کاری و اداری خویش می اندیشد. ایبسن از مجرای کشاکش يك زن و شوهر، تعارضهای زنی سنتی را با فرهنگ مردسالار بازتاب می دهد.
قشری که در فراسوی اخلاق‌گرایی های صوری، سخت در سودای مال اندوزی و قدرت طلبی است، و برای ارزشهایی چون عشق و ایثار و فداکاری منزلتی قائل نیست.
به قلم رسول برهانی
